Austin geschiedenis in Nederland..
Hoe is het allemaal begonnen…
Dat de tijd snel gaat weten we allemaal, en dat we (te) snel oud(er) worden vinden we geen van allen fijn. We zien het dagelijks als we voor de spiegel staan aan de grijze haren en merken het bij het ronddraaien van de slinger, en worden vergeetachtig… Onze wagens worden ook ouder, maar behalve wat roestplekjes hier en daar , lijkt de verouderingsschade beperkt en zou het niet eens zo opvallen…
Het is jammer dat onze Austins hun levensverhaal niet aan ons kunnen vertellen, hoewel… als je even onder de motorkap duikt en je jouw ogen even sluit… Je hoort de kleppen zachtjes tikken. Gelukkig zijn er heel veel foto´s bewaard gebleven die ons geheugen kunnen opfrissen. Al gauw zul je roepen: “O ja”, “O jee”, en “Weet je nog?”. In dit fraaie elektronische boekwerk, bekwaam samengesteld/ontworpen door Rob Goudriaan, getuigen de vele beelden van idiote, maffe, verslaafde Austinfanaten en kunnen we genieten van hun gekte, hun vreugde en hun verdriet! Jaffastraat Utrecht. (een link naar de foto’s van deze CD vindt u hier: Foto’s 30 jaar Austin in Nederland)
Wat was het een spannende tijd, toen de eerste bijeenkomst in 1975 een feit werd op de Jaffastraat in Utrecht. En wat was het een feest om de andere Austins te zien, drie in totaal. Je had niet gedacht dat ze bestonden! We durfden eigenlijk in het begin niet eens met die kleine gammele dingen de weg op, zo eng vonden we het…maar we deden het gewoon, en ja, je kon er echt mee rijden!! Al gauw gingen we op zoek en kwamen er langzaam gezellige lotgenoten bij in de club.. We organiseerden bijeenkomsten overal in het land en gingen op pad : Delft, Bilthoven, Vlissingen, Nieuw-Vennep, Amsterdam, winter of zomer, sneeuw, regen of storm, het maakte niet uit, als we maar met die karretjes iets konden doen.
Natuurlijk was je op elkaar aangewezen voor informatie over de auto, en hielp je elkaar om aan onderdelen te komen. En wat waren we met onze twee linkerhanden blij met een super techneut als Willem Hol. Op de meetings was iedereen er gewoon, eigenaren MET aanhang, kinderen, honden en katten en ga zo maar door, waardoor het niet een puur mannen aangelegenheid was. Jaffastraat Utrecht
Er ontstond een hechte groep van zeer enthousiaste Austin DRIVERS, die het ook geen punt vonden om het water over te steken om naar de National Rally van de moederclub te gaan. Zo maakten we kennis met de Engelse gekte en kregen velen van ons er vrienden bij, die ook nu nog onze vrienden zijn. Door hun verhalen raakten we nog meer vertrouwd met onze wagentjes.
Wat ze ons echter nooit hebben kunnen uitleggen is waarom de conservatieve (?) Herbert Austin -die ervoor heeft gezorgd dat ruim honderd jaar geleden (!) de eerste Austin van de fabrieksband liep in Longbridge- zo lang had vastgehouden aan de rechte vormen terwijl men in andere landen zoals Frankrijk al gestroomlijnde modellen ontwierp. De eenvoud is ook terug te vinden onder de motorkap: een beetje benzine en een goede vonk, starten en rijden maar! Door zijn betrouwbaarheid durfde men het aan om lange reizen te maken. Onze Britse vrienden kwamen dan ook in grote getalen naar onze meetings in Nederland en gingen ze mee op de vele door ons georganiseerde Continental Tours. Wat werd er gelachen en gedold. De sfeer onderling was altijd prima, of je nou boer, aannemer, arts of boswachter was. De reden? Heel simpel: we hadden allemaal EEN ding gemeen:
DE AUSTIN! Of dat nog zo is?
Tijden veranderen, mensen veranderen, we stellen andere prioriteiten. De Austins blijven echter hetzelfde. Laten we hopen dat ze ons zullen blijven boeien! Aan Herbert zal het niet liggen!